Witold Gadowski, dziennikarz znany z wyrazistych i niebanalnych pomysłów, niedawno zaproponował, by prezydent RP miał swoją własną – można by rzec – prywatną Gwardię Przyboczną. Pomysł brzmi jak ten z filmów akcji, a może nawet z politycznego science-fiction. I przyznam szczerze, że skłonił mnie do głębokich przemyśleń, których wynik jest równie rozstrzygający, co skomplikowany, czyli
Gdzieś tam, po drugiej stronie kabla, w otchłani serwerów i przesyłanych w nanosekundy bitów, siedzi sobie on – internetowy frustrat. Niepozorny w świecie realnym, często wręcz niezauważalny w kolejce po bułki, szary, zwykły, nijaki i niezapamiętany przez nikogo, ale w cyfrowym uniwersum przeistacza się w herosa gniewu, wyrocznię mądrości i samozwańczego recenzenta całej rzeczywistości. Tam,
Tym razem, choć nie po raz pierwszy, przypomnę ideę, która ma potencjał, by uczynić Polskę liderem na arenie międzynarodowej. To koncepcja, która może ukształtować lokalnie globalną politykę i dać nadzieję na lepszą przyszłość dla wielu pokoleń. Nie mówimy tu ściśle o polityce krajowej, choć ta wymaga gruntownych zmian, które są w rękach obywateli. Mowa o
Wyobraźmy sobie ogromny pociąg, który przez ostatnie dwie dekady mknął z zawrotną prędkością w stronę stacji „Zielono-Lewicowa Utopia”. Pociąg wypełniony był entuzjastami ekologii, aktywistami LGBT+, miłośnikami bezgranicznej migracji oraz urzędnikami rozdającymi coraz to nowsze rozkazy na temat ograniczania emisji, przepisów o języku inkluzji czy kwot migracyjnych. Maszynista, znany szerzej jako Bruksela, stale naciskał na dźwignię
Gdyby Polska była korporacją, a prezydenci – jej kolejnymi prezesami, mielibyśmy do czynienia z jednym z najbardziej absurdalnych reality show w historii biznesu. Oto subiektywny przegląd kadry zarządzającej „Polska S.A.” – od transformacji po czasy współczesne, czyli jak można nie zarządzać, a jednak jakoś przetrwać. 1. Lech Wałęsa – prezes-legendarny założyciel, który nie umiał odejść Gdy w
Ludzie wiedzą. Ci, którzy śledzą mój prywatny profil, wiedzą, że mam pewnego rodzaju „fetysz”. Obuwniczy. Co jakiś czas wstawiam zdjęcia kolejnych modeli, szydząc z siebie, że butów mam więcej niż niejeden damski salon obuwniczy, a już na pewno więcej niż niejedna kobieta. I to wcale nie jest jakaś metafora, to czysta statystyka, za którą stoi
Od kilku tygodni z coraz większą uwagą przysłuchuję się przekazowi Prawa i Sprawiedliwości. Z początku sądziłem, że mamy do czynienia z klasyką gatunku: mobilizacja żelaznego elektoratu, demonizacja Tuska, rozgrzewanie narodowych emocji i wieczne ostrzeżenie przed „niemiecką dominacją”. Jednak coś się zmieniło. Ton jest inny, przekaz zawiera więcej niuansów, a między wierszami wybrzmiewa coś więcej niż
Mamy pierwszego kibola RP w Pałacu Prezydenckim, co może się dla rządu okazać problemem nie do przejścia. Choć prezydent Nawrocki zasugerował pewną wolę współpracy z gabinetem premiera Donalda Tuska, to raczej nie wygląda na człowieka, który będzie tańczył, jak mu zagrają. Premier Tusk powinien mieć się na baczności, bo o ile prezydent w inauguracyjnym orędziu okazał
Zacznijmy od sceny wręcz banalnej, a jednak symbolicznej. Kawiarnia w Limerick, stolik przy oknie, starszy mężczyzna z Irish Independent w jednej ręce, espresso w drugiej. Na pytanie o Unię Europejską odpowiada z nieukrywanym rozbawieniem: „Jasne, dołączyliśmy dla pieniędzy, ale teraz mówią nam tylko, co mamy robić”. I choć brzmi to jak westchnienie starego eurosceptyka, nie
W kraju, w którym przez cały rok możesz doświadczyć czterech pór roku w ciągu dwóch godzin, a czasami nawet jednej – pytanie, jakie czasami należy zadać, a przynajmniej teraz, to kiedy zaczyna się jesień? Zagadka irlandzkiej aury to nie tylko ciekawostka meteorologiczna, bo w na Zielonej Wyspie to pytanie jest z gatunku bardziej egzystencjalnych. Jest
