Nie będzie dziś felietonu i nie dlatego, że świat nagle zrobił się spokojny jak jezioro Corrib o świcie i nie ma w nim żadnych fal, godnych opisania. Wręcz przeciwnie – świat aż wrzeszczy o komentarz, aż skacze na głowie, żeby ktoś go przeanalizował, skrytykował i wyśmiał. Politycy znów coś palnęli, Unia Europejska wymyśliła nową regulację,
Czy wojna w Europie jest możliwa? W teorii – oczywiście, ale w praktyce – mniej niż chcieliby tego NATO-wscy stratedzy, którzy budują kariery na straszeniu społeczeństw rosyjskimi czołgami na europejskich autostradach. Różnica między teorią a praktyką polega na tym, że w pierwszej wersji wystarczy parę map, kilka ostrych sformułowań i dobrze dobrane wykresy w telewizyjnym
Nakłamali już tak bardzo, że teraz nawet jeśli przez pomyłkę uda się im powiedzieć prawdę, to i tak nie sposób w tę uwierzyć. To jest jak z tym kolegą, co zawsze spóźnia się godzinę, a pewnego dnia przyjdzie punktualnie – wówczas nikt nie jest gotów, bo nikt w to nie wierzył. I tak właśnie wygląda
Jeśli ktoś w 2013 roku powiedziałby, że w samym środku Europy wybuchnie pełnowymiarowa wojna, której skutki będą odczuwalne od Lizbony po Władywostok, a która dodatkowo rozchwieje światową gospodarkę i pogrzebie sojusze, to zapewne zostałby uznany za fantastę. Historia jednak lubi drwić z naszej wyobraźni i dlatego dziś, po latach wojny na Ukrainie, zamiast mówić o
Jesień ma w sobie coś z urzędnika i to nie byle jakiego, tylko takiego z gabinetu w Brukseli, który właśnie wynalazł nową dyrektywę: od 23 września obowiązkowo zmienia się kolor liści, dzień się skraca o dwie godziny, a każdy obywatel Wspólnoty musi posiadać pulower o minimalnej gramaturze wełny 350 g/m². Uporządkowane, odgórne, z tabelkami i
Irlandia stała się w ostatnich latach ofiarą własnych przywódców. Politycy, którzy powinni służyć narodowi, przez dekady traktowali państwo jak prywatny folwark, a obywateli jak niewidzialnych współfinansujących. Co gorsza, robili to w sposób tak oczywisty, że aż trudno uwierzyć, iż przez tyle lat nikt ich nie powstrzymał. Weźmy mieszkalnictwo – naszą zmorę codzienną. Decyzje mieszkaniowych ministrów, takich
W erze, w której każdy z nas nosi w kieszeni całe uniwersum informacji, wydawałoby się, że dostęp do wiedzy nigdy nie był tak prosty. I tu pojawia się pierwszy, fundamentalny błąd: nie wszystko, co znajdziemy na portalach społecznościowych, jest informacją, a już na pewno nie jest pełną, wiadomością rzetelną i nieocenzurowaną. Problem jest oczywisty, choć
Jeszcze dwie dekady temu wydawało się, że świat gospodarczy ma jednego arbitra – kraje G7, zwane z dumą „klubem bogatych”. To tam podejmowano decyzje, które rzekomo miały „ratować globalną stabilność”, a w praktyce często cementowały przewagę Globalnej Północy nad resztą świata. Ale XXI wiek pisze od kilku lat własny scenariusz, w którym coraz mniej miejsca
Od czasu do czasu media rzucają hasła o nadchodzącej katastrofie – takiej, która zmieni obecną codzienność w udrękę, jakiej większość z nas dawno albo nigdy nie widziała. Ekonomiści mówią o kryzysie, politycy o „korektach”, a ja od lat w swoich felietonach powtarzam to samo: teatr polityczny, którym karmią nas politykierzy, ma jeden cel – ukryć
Kiedyś pogrzeb miał swoje zasady. Była trumna, ksiądz, czasem orkiestra i obowiązkowy rosół na stypie. Było w tym coś ludzkiego, namacalnego, zakorzenionego w tradycji. Dziś Unia Europejska, pod przewodnictwem tzw. szefowej Ursuli von der Leyen urządza Europie zupełnie inną stypę – stypę rolnictwa, zdrowego rozsądku i naszej żywnościowej tożsamości. Miejsce na trumnę już wykopano, krzyż
