Oświadczenie w sprawie poprawek dotyczących rodziny i opieki, które zostaną poddane pod głosowanie 8 marca

Wesprzyj naszą pracę na Go Fund Me. Dziękujemy!

Seksistowska klauzula „kobiety w domu” musi zostać usunięta, aby walczyć o równość, prawo do opieki i niezależność dla wszystkich.

Rząd proponuje zmiany w irlandzkiej Konstytucji w odniesieniu do artykułów dotyczących rodziny i opieki.

Pytania w referendum będą dwa:

Czy zmienić art. 41 Konstytucji w celu rozszerzenia pojęcia rodziny poza rodzinę opartą na małżeństwie?

Czy skreślić art. 41 ust. 2 Konstytucji w celu usunięcia tekstu dotyczącego roli kobiet w domu i dodać nowy, neutralny pod względem płci art. 42b, uznający opiekę rodzinną?

W poprawce rodzinnej  proponuje się zmianę art. 41 ust. 1 ust. 1 poprzez dodanie słów „niezależnie od tego, czy opiera się ono na małżeństwie, czy na innym trwałym związku”. Proponuje także skreślenie słów „na których opiera się rodzina” z art. 41 ust. 3 ust. 1. Proponowana poprawka dotycząca rodziny rozszerza zatem pojęcie rodziny poza pojęcie rodziny zdefiniowane przez małżeństwo.

Nowelizacja dotycząca opieki proponuje  skreślenie z Konstytucji art. 41 ust. 2 w odniesieniu do roli kobiety w domu i dodanie nowego art. 42b o następującym brzmieniu:

„Państwo uznaje, że świadczenie przez członków rodziny wzajemnej opieki na podstawie istniejących między nimi więzi daje społeczeństwu wsparcie, bez którego nie można osiągnąć dobra wspólnego, i powinno dążyć do wspierania takiego świadczenia”. Spowoduje to usunięcie istniejącego artykułu 41.2.1., który określa kobiety jako opiekunki w domu. Usuwa także obraźliwy artykuł 41.2.2, który wzywa państwo do dbania o to, aby płatne zatrudnienie nie pozwalało kobietom na „zaniedbywanie obowiązków domowych”.

Każdy, kto ma najmniejsze pojęcie o równości płci, będzie chciał usunięcia tych obraźliwych, mizoginicznych artykułów, ponieważ stanowią rażącą obrazę kobiet. Fakt, że ten artykuł tak długo utrzymał się w naszej Konstytucji, jest naprawdę szokujący. Pokazuje, jak nisko równość płci znajdowała się wśród priorytetów politycznych kolejnych irlandzkich rządów.

Zmiany konstytucyjne zaproponowane przez rząd FG-FF-Green omijają jednak realne problemy.

Catherine Day – przewodnicząca Zgromadzenia Obywatelskiego ds. Równości Płci w latach 2019–2021, zauważyła, że ​​referendum odbyło się dzięki Zgromadzeniu Obywatelskiemu, ale sformułowania zaproponowane przez rząd nie były sformułowaniami Zgromadzenia Obywatelskiego i nie posunęły się tak daleko, jak proponowano. Czyli, że państwo powinno „starać się” wspierać opiekę, zarówno w rodzinie, jak i poza nią, jest nadmiernie słaba i nie oznacza żadnego zaangażowania. Działacze na rzecz opieki i usług dla dzieci, osób starszych i niepełnosprawnych słusznie uznali to za obrazę. Nie zapewnia żadnych postępów w stosunku do naszych istniejących usług opieki, które znajdują się w głębokim kryzysie.

Już teraz Irlandia pozostaje w tyle za innymi krajami pod względem finansowania przez państwo opieki nad dziećmi. Z zeszłorocznego badania wynika, że ​​Irlandia zajmuje 35. miejsce na 38 krajów OECD pod względem wydatków publicznych na edukację wczesną oraz opiekę. Wydaje 0,4% PKB, podczas gdy Islandia, Szwecja, Norwegia i Francja wydają prawie trzy razy więcej.

Ogromna ilość bezpłatnej pracy wykonywana jest w domu. W miarę wydłużania się list oczekujących w szpitalach coraz większy nacisk kładzie się na opiekę w domu. Badania ESRI wykazały, że w Irlandii dorośli spędzają średnio 16 godzin tygodniowo na opiece i 14,5 godziny na pracach domowych. Łączny czas poświęcany na opiekę i prace domowe jest trzecim co do wielkości w UE, a kobiety w Irlandii spędzają dwukrotnie więcej czasu na opiece i ponad dwukrotnie więcej czasu na pracach domowych. Wsparcie finansowe dla opiekunów jest znacznie niższe od tego, o co od dawna apelowali działacze. Całą tę pracę, świadczoną w indywidualnych domach, państwo irlandzkie otrzymuje za darmo lub tanio.

Odmowa ze strony rządu jasnego zobowiązania się do finansowania opieki ze środków publicznych odzwierciedla ich neoliberalne podejście.

Na przykład podstawowy rządowy program finansowania opiekunów dzieci jest programem rynkowym. Zależność od prywatnych dostawców doprowadziła do głębszego kryzysu w sektorze, w którym usługi są bliskie zamknięcia, a żłobki mają trudności z rekrutacją i utrzymaniem personelu. Kryzys w pracy opiekuńczej, jak jasno pokazuje trwająca kampania pracowników opieki SIPTU, jest spowodowany przede wszystkim niskimi płacami.

Kompleksowy system opieki nad dziećmi i osobami starszymi finansowany ze środków publicznych zapewniłby nie tylko bezpłatne usługi, ale także stabilność i strukturę kariery osobom pracującym w tym sektorze.

Również osoby niepełnosprawne pragną w równym stopniu wsparcia, co opieki. Podczas gdy większość organizacji kierowanych przez osoby niepełnosprawne i je reprezentujących wzywa do głosowania na TAK, niektóre utworzyły nową grupę, która wzywa do głosowania na NIE. Dzieje się tak, ponieważ, jak twierdzą, „wymagane są konstytucyjne obowiązki świadczenia usług wsparcia, aby każdy mógł uczestniczyć w życiu gospodarczym”.

Opr. Bogdan Feręc

Źr. People Before Profit

Graf. PBP