Drodzy Czytelnicy portalu Polska-IE, Słuchacze „Studia Dublin” Radia Wnet, Radia Deon w Chicago i na Florydzie, oraz Czytelnicy Magazynu MIR… Na te Święta Bożego Narodzenia życzę Wam spokoju, który nie jest ucieczką od świata, lecz chwilą oddechu po długim biegu. Życzę radości prostej i prawdziwej, takiej, która przychodzi bez zapowiedzi i zostaje na dłużej. Niech te
Był czas, gdy podróż irlandzkim pociągiem miała swój rytuał. Widok wózka sunącego między siedzeniami, zapach kawy, herbata w papierowym kubku trzymana jak talizman przeciw opóźnieniom. Pandemia zabrała ten drobiazg bez wielkiej dyskusji, uznano go za luksus, rzecz nieistotną w czasach pandemii. Domniemany kryzys zdrowotny minął, a wózki nie wróciły. Rail Users Ireland nie owija w bawełnę
Irlandia traci coś więcej niż sklepy, traci rytuał, zapach świeżo krojonej wołowiny, rozmowę przy ladzie, nazwisko nad drzwiami, które było tam od zawsze. Tradycyjne sklepy rzeźnickie zamykają się coraz częściej, a ich znikanie to nie chwilowa zadyszka, tylko długotrwały proces erozji lokalnego handlu. Dane Associated Craft Butchers of Ireland są bezlitosne. Dwadzieścia lat temu w kraju
Nie trzeba recesji, krachu ani finansowej apokalipsy, żeby ludzie biednieli. Czasem wystarczy dobrze skrojony budżet, czyli taki, który na konferencji prasowej wygląda rozsądnie, a w rachunku domowym zostawia po sobie cichy ubytek. Według najnowszych analiz Instytutu Badań Ekonomicznych i Społecznych (ESRI) właśnie z tym mamy dziś do czynienia. ESRI wylicza wprost, że decyzje budżetowe rządu doprowadzą
Rządowy plan był prosty, dumny i ładnie wyglądał w prezentacjach: 300 000 nowych mieszkań do 2030 roku. Liczba okrągła, chwytliwa, politycznie nośna, ale problem w tym, że beton nie reaguje na slogany, a dźwigi nie ruszają się od konferencji prasowych. Najnowsze prognozy Banku Centralnego sugerują, że ten plan zaczyna się zamieniać w gruzowisko, powoli, ale
Irlandia nie lubi gwałtownych gestów w sprawach bezpieczeństwa i tu zmiany wchodzą bocznymi drzwiami, po cichu, z długim uzasadnieniem i jeszcze dłuższą listą zabezpieczeń. Dokładnie tak wygląda decyzja o wyposażeniu funkcjonariuszy Gardy w tasery. Policja pozostaje nieuzbrojona w klasycznym sensie, ale po raz pierwszy w historii umundurowani funkcjonariusze dostają narzędzie, które realnie zmienia dynamikę interwencji. W
Irlandzka polityka w ostatnich latach coraz częściej przypomina pole minowe. Nie chodzi już tylko o ostre słowa w parlamencie, zjadliwe tweety czy protesty pod biurami posłów. Chodzi o groźby. O wiadomości, które wchodzą do prywatnych domów, celują w dzieci i rozrywają granicę między sporem publicznym a czystą, brutalną przemocą symboliczną. Jednym z najmocniejszych przykładów tej eskalacji
Unia Europejska trzeszczy w szwach, obywatele liczą każdego centa przy kasie, a tymczasem w Brukseli i Dublinie trwa stary rytuał, więc władza musi się wozić i to dosłownie. Irlandzka prezydencja w UE, zaplanowana na przyszły rok, zapowiada się nie jako moment refleksji nad kryzysem kosztów życia, lecz jako pokaz luksusu w zdezelowanym politycznym wehikule, który
Irlandzki licznik kręci się szybciej i w roku przyszłym przeciętne gospodarstwo domowe zobaczy na rachunku za prąd nową pozycję: opłatę za modernizację sieci energetycznej. Najpierw 1 euro miesięcznie plus VAT, potem być może 1,75 euro. Niby drobne, ale w skali roku to nawet 25 euro. Jednak sens tej historii jest znacznie większy niż kwota, bo
W Dublinie pojawiła się postać, która szeptów nie uznaje, a chodzi o Gretę Thunberg – szwedzką aktywistkę klimatyczną, niezmordowaną i konsekwentną, ale też kontrowersyjną, która odwiedziła Áras an Uachtaráin. Wizyta miała charakter kurtuazyjny, a spotkanie z prezydent Irlandii Catherine Connolly odbiło się echem w Europie. Wizyta odbyła się około godziny 15:00 i miała charakter symboliczny, choć
