Gatunek porównawczy – z przymrożeniem oka

Faceci są dziwni, bo przez całe życie stają w obronie swoich własnych demonów, a to one każą im być lepszymi od innych, co bardzo często przeradza się w rywalizację, ale cóż, genetyka jest nieubłagana, więc musimy z tym jakoś żyć.

Mężczyzna rodzi się z odruchem porównywania siebie do innych samców i jeszcze dobrze nie umie chodzić, a już mierzy wzrokiem cudzą koparkę w piaskownicy. Jego samochodzik jest czerwony, tamten ma syrenę, a trzeci… dramat, potrafi skręcać. To pierwsza lekcja życia i zawsze znajdzie się ktoś, kto ma coś większego, głośniejszego albo bardziej błyszczącego. I trzeba z tym jakoś żyć.

Potem przychodzi wiek, w którym zabawki chowają się do szuflady, a na ich miejsce wchodzi temat, który nie potrzebuje instrukcji obsługi. Siusiaki. Porównywane bez linijki, za to z legendą, mitologią i mocno kreatywną narracją – taki wiek. W tajemnicy powiem, że ten wiek nigdy się nie kończy, bo nawet na starość…, ale spuśćmy na to zasłonę milczenia. I trzeba z tym jakoś żyć.

Wraz z dojrzewaniem pojawiają się dziewczyny, te realne lub wyobrażone, a i zaczyna się festiwal opowieści, w których prawda ma status gościa specjalnego. Liczy się opakowanie, marka i reakcja publiczności, a wygrywa ten, który zbierze największą ilość zazdroszczących mu młodych i niewyżytych poszukiwaczy seksualnych wrażeń. I trzeba z tym jakoś żyć.

Chwilę później na scenę wjeżdżają samochody. Pierwsze, te wymarzone, używane, ale „od pasjonata”, czyli „rupcie”, które już dawno powinny opuścić drogi publiczne. Z kolejnymi dokładanymi w dowodzie latami konie mechaniczne rosną, niekiedy nawet szybciej niż konto w banku, by następnie powodem do dumy był ten, również pierwszy, ale wzięty na kredyt – najlepiej długoterminowy. Tu też nie ma miejsca na przypadek, bo zaczyna się porównywanie, i też, który ma dłuższy – oczywiście kredyt. I trzeba z tym jakoś żyć.

A gdy młodość zaczyna się kończyć, mężczyzna odkrywa nową jednostkę miary własnej wartości, czyli metry kwadratowe. Domy, działki, tarasy i bez przesady można powiedzieć, że także grille, bo niektóre są zwyczajne z supermarketu za 14.99, a inne, wypasione jak niegdysiejsze Mercedesy. To wszystko też jest porównywane. I trzeba z tym jakoś żyć.

W tle żony czasami porównywane szeptem, choć nie do końca, bo wieloletnie partnerki trafiają od czasu do czasu na słowa uznania, ale chyba znacznie częściej porównywane są z zazdrością, choć bywa, że także milczeniem. I trzeba z tym jakoś żyć.

Po pięćdziesiątce narracja się zmienia. Zamiast osiągów – wyniki badań. Zamiast mocy silnika – ciśnienie, natomiast leki porównuje się z nabożeństwem godnym aptecznej liturgii. Kto co bierze, na co i czy po tym można prowadzić. I trzeba z tym jakoś żyć.

A na końcu drogi są laski. Jedni mają elegancką, drudzy składaną, jeszcze inni udają, że to tylko „na spacery”, więc powoli, ale ten zaklęty krąg porównań się zamyka. I trzeba z tym jakoś żyć.

Bo mężczyzna, niezależnie od wieku, zawsze porównuje. Z tą różnicą, że z czasem coraz rzadziej wygrywa i coraz częściej wzrusza ramionami, i może to właśnie jest oznaka dojrzałości. Mężczyzna zaczyna i kończy życie jak rasowy recenzent sprzętu, więc co mogę powiedzieć na koniec? Trzeba z tym jakoś żyć.

Ostatnio porównywałem z kolegą leki… I muszę z tym jakoś żyć. 😉

Bogdan Feręc

Photo by Rana Sawalha on Unsplash