Cisza przed podwyżkową burzą? Dlaczego irlandzkie hotele szykują ceny, które mogą zmrozić ruch turystyczny

Sektor hotelarski w Irlandii od dawna tańczy na linie napiętej między kosztami a oczekiwaniami klientów. Teraz ktoś właśnie tę linę podciągnął o kilka metrów wyżej. Wszystko wskazuje na to, że rok 2026 przyniesie kolejną falę podwyżek cen usług hotelarskich, i to takich, które mogą odbić się czkawką nie tylko gościom, ale też całej branży turystycznej.

Koszty pracy mają wzrosnąć średnio o 6 procent. Na papierze wygląda to, jak naturalna korekta. W praktyce oznacza jednak uderzenie w kręgosłup sektora, który od miesięcy zmaga się z niedoborem pracowników, ogromną rotacją i narastającą presją płacową. Minimalne wynagrodzenie idzie w górę, składki PRSI rosną, a do tego dochodzi automatyczny zapis do systemu emerytalnego – 1,5 procent pensji brutto, które odprowadzą pracownicy w wieku od 23 do 60 lat. Mniej pieniędzy w kieszeniach pracowników, więcej w kosztach pracodawców. Bilans robi się mało magiczny.

Shane McLave z Excel Recruitment nie owija w pergamin i przypomina, że od 2020 roku stawka godzinowa asystenta ds. zakwaterowania wzrosła z 10,10 do 15 euro, to o prawie połowę, a to tylko pensja, bez dodatkowych kosztów zatrudnienia. W całym sektorze pracuje dziś 245 tysięcy osób, z czego najbardziej brakuje kucharzy, doświadczonego personelu hotelowego i recepcjonistów. Gdy kluczowe stanowiska stają się białym krukiem, stawki wędrują w górę, a wraz z nimi rosną rachunki dla hotelarzy.

Jednocześnie rośnie liczba pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze godzin, a pełne etaty kurczą się jak zimowa kurtka w suszarce. To efekt tego, że firmy próbują przetrwać w warunkach, które przypominają gospodarczą wersję survivalu, więc wysokie koszty, brak ludzi, drogie mieszkania i niewielki dostęp do szkoleń. Jakby tego było mało – sektor tonie w niewypłacalnościach. W pierwszym kwartale zamknięto 150 restauracji, kawiarni i innych placówek gastronomicznych. Prognozy? W ciągu roku może upaść nawet 600 firm. Jeśli sektor hotelarsko-gastronomiczny jest organizmem, to dziś jest to organizm z wysoką gorączką.

W takim kontekście rosnące ceny usług hotelowych nie są kaprysem, ale konsekwencją równania, w którym każdy składnik rośnie. W 2026 roku płace znów pójdą w górę: menedżerowie obiektów zakwaterowania będą zarabiać do 47 500 euro, barmani i kelnerzy do 34 000 euro, a pomocnicy kuchenni ponad 14 euro za godzinę. Wszyscy potrzebni, wszyscy drożsi.

Irlandia jest piękna, surowa i gościnna, ale gościnność ma swoją cenę, zwłaszcza gdy trzeba przełożyć ją na rachunek za pokój. Wzrosty cen są nieuniknione i mogą sprawić, że część przyjezdnych wybierze tańsze kraje. Turyści są wrażliwi na koszty jak barometr na burzę i gdy ceny noclegów zaczną przekraczać próg bólu, fala podróżnych może odbić w bok.

Hotelarze próbują na te czynniki reagować, czyli inwestują w szkolenia, oferują lepsze benefity, przewidywalne grafiki, współpracę z technologią, a nawet pomoc w zakwaterowaniu. Walczą, by zatrzymać ludzi, zanim ci przeniosą talent do innej branży. Jednak żadna innowacja nie wymaże prostego faktu: koszt prowadzenia hotelu będzie w 2026 roku wyższy niż kiedykolwiek. Ceny noclegów wzrosną. To pewne. A gdy rosną ceny, ruch turystyczny zaczyna się wahać. Irlandia musi teraz znaleźć równowagę między utrzymaniem jakości a utrzymaniem gości i to właśnie ta równowaga – krucha, niepewna, niemal metaforyczna zadecyduje, czy irlandzka gościnność pozostanie magnesem, czy stanie się dla wielu luksusem, na który nie będzie ich stać.

Bogdan Feręc

Źr. Business Plus

Photo by Louis Hansel on Unsplash