Realia rur: Czy Irlandia zbuduje domy zanim zabranie wody?
Rządowa wizja budowy 50 000 domów rocznie w Irlandii brzmi interesująco i potrzebnie, ale jak twierdzi Uisce Éireann, realizacja tego celu nie jest tak prosta, jak mogłoby się wydawać. Oprócz oczekiwanego zastrzyku finansowego kluczowe okazują się fundamentalne zmiany w planowaniu i wsparciu infrastrukturalnym. Bez nich, marzenie o rozwiązaniu kryzysu mieszkaniowego może utonąć w… no właśnie, w czym?
Menedżer ds. strategii aktywów w Uisce Éireann Angela Ryan stawia sprawę jasno: obecne fundusze wystarczą na obsługę „zaledwie” 30 000 nowych domów rocznie. Żeby osiągnąć wyższy cel, niezbędne są dodatkowe środki, ale pieniądze to tylko część układanki. Równie ważne, jeśli nie ważniejsze, usprawnienie całego procesu planowania inwestycji, większe wsparcie rządowe dla projektów infrastrukturalnych i uwzględnienie możliwości łańcucha dostaw.
Jednym z palących problemów jest tempo realizacji kluczowych projektów infrastrukturalnych. Ryan bez ogródek stwierdza, że jeśli nie ruszą z miejsca inwestycje w Greater Dublin Drainage Project oraz zaopatrzenie w wodę regionu Eastern and Midlands, utrzymanie ambitnego tempa budownictwa mieszkaniowego będzie niezwykle trudne.
Obawy te nie są bezpodstawne i mają związek z doniesieniami o potencjalnym zagrożeniu budowy 6000 nowych domów w Dublinie z powodu niewystarczającej infrastruktury wodno-kanalizacyjnej, co niektórym mrozi krew w żyłach. Uisce Éireann ostrzega też przed brakiem wody i przepustowości kanalizacji, co może zablokować tak potrzebne inwestycje mieszkaniowe. Obecne zapotrzebowanie na wodę i oczyszczanie ścieków jest już „naprawdę wysokie”, a dynamiczny wzrost gospodarczy tylko pogarsza sytuację.
Szczególnie problematyczna jest kwestia ścieków. Projekt Greater Dublin Drainage Project, kluczowy dla północnej części Dublina, tkwi w fazie planowania już od sześciu lat! Mimo zatwierdzenia pozwolenia na budowę w 2018 roku projekt jest opóźniony przez wnoszone do Sądu Najwyższego apelacje. Choć sprawa dotyczyła kwestii proceduralnych, jej konsekwencją jest ogromne opóźnienie. Bez pilnego zatwierdzenia i rozpoczęcia realizacji tego projektu, przepustowość kanalizacji w Dublinie osiągnie niebawem swoje limity, co uniemożliwi dalszy rozwój mieszkalnictwa.
Angela Ryan trafnie także zauważa, że Irlandia wciąż opiera się na infrastrukturze zaprojektowanej dla populacji 3,5 miliona ludzi, a teraz mamy już 5,1 miliona. Inwestycje w modernizację i rozbudowę sieci wodno-kanalizacyjnej są nie tylko pożądane, ale wręcz niezbędne, aby sprostać potrzebom stale rosnącej populacji.
Czy zatem rządowy cel 50 000 nowych domów rocznie jest realny? Teoretycznie tak, ale wymaga to znacznie więcej niż tylko deklaracji i pieniędzy. Potrzebna jest prawdziwa rewolucja w podejściu do planowania infrastruktury, skoordynowane działania na szczeblu rządowym i sprawne usuwanie biurokratycznych barier. Bez tego, wizja nowych osiedli może zamienić się w koszmar braku podstawowych mediów. Irlandia musi zacząć traktować infrastrukturę wodno-kanalizacyjną nie jako dodatek do budownictwa, ale jako jego absolutny fundament i część bezpośrednio zintegrowaną z nowymi domami.
Bogdan Feręc
Źr. RTE
