Narodowy Szpital Dziecięcy – otwarcie tuż po kolonizacji Marsa (albo i później)

Gdyby ktoś chciał napisać podręcznik o tym, jak zamienić szpital w wieczną inwestycję narodową, powinien zacząć od Irlandii i jej słynnego, mitycznego już Narodowego Szpitala Dziecięcego. Najnowszy odcinek tej budowlanej telenoweli właśnie trafił do opinii publicznej i, jak zawsze, niesie ze sobą nową radykalną zmianę, bo tym razem termin ukończenia będzie jakoby w listopadzie?

W skrócie: po piętnastu opóźnieniach nadchodzi szesnaste. To już nie jest harmonogram – to kalendarz adwentowy rozciągnięty na dekadę, tylko bez czekoladek.

Projekt, który miał kosztować mniej więcej tyle, co większa szkoła, stał się dziełem budżetowym w stylu „Jak wydać 2,24 miliarda i nadal nie otworzyć drzwi”, a teraz jeszcze wstrzymano 1,15 mln euro płatności dla wykonawcy BAM, bo ktoś uznał, że „niezgodność” to nie tylko stan ducha, ale też powód do ograniczenia przelewów. Narodowa Rada ds. Rozwoju Szpitali Pediatrycznych (NPHDB) pisze do Komisji ds. Rachunków Publicznych, że ma pewne „obawy”. Jeśli realizacja inwestycji trwa tyle, co trzy kadencje parlamentu, a koszt rośnie szybciej niż czynsze w Dublinie, to „obawy” to chyba najdelikatniejsze słowo roku.

Wspomniana „dźwignia finansowa”, czyli zatrzymanie płatności – to sygnał, że nawet cierpliwość irlandzkiej biurokracji ma granice, a nie zdarza się to często. Skoro BAM nie dostaje płatności za 15% faktur za dwa miesiące, to ewidentnie ktoś w końcu zauważył, że beton nie wiąże od samego patrzenia.

Według najnowszej „aktualizacji programu” pochodzącej z BAM, zasadnicze zakończenie ma nastąpić… 24 listopada 2025 roku. Czyli jeszcze dwa miesiące zwiedzania rusztowań i podziemnych parkingów, które udają oddziały pediatryczne. Kolejna wersja programu ma zostać przedstawiona do połowy października, zapewne z dopiskiem „pod warunkiem że zima się nie wydarzy, a kafelkarze nie uciekną”.

Tymczasem pierwsza faza „wczesnego dostępu” dla Children’s Health Ireland miałaby zacząć się 3 listopada. Wczesny dostęp – przepiękne sformułowanie, ale nie dla tego szpitala, broń Boże, tylko do procesu uruchamiania infrastruktury, czyli przeglądu, co jeszcze nie działa i czego brakuje. Może znajdą windę, która już jedzie, albo gniazdko, które działa na prąd – któż to może wiedzieć…

Władze NPHDB mówią otwarcie: wykonawca nie zapewnił „wystarczających zasobów”, a to z kolei dyplomatyczny sposób na powiedzenie: „Halo, czy ktoś tam jeszcze pracuje, czy wszyscy przeszli do Tesco”? Skoro największa inwestycja publiczna w historii kraju stoi, bo zabrakło rąk do roboty, to mamy do czynienia z nową szkołą zarządzania – „Nie róbmy dziś, co można odłożyć na kolejny termin”.

Ważne też jest, że w dokumentach ujawniono, iż cztery płatności zabezpieczone gwarancją – razem 145 mln euro – zostały przez BAM wrzucone do kategorii „przychód”. Niby szczegół, gdyby nie to, że sprawa jest przed Sądem Najwyższym. Czyli ktoś tam pomylił sprawozdanie finansowe z charytatywnym bingo. Komisja PAC ma zająć się tym na jutrzejszym posiedzeniu, natomiast NPHDB ma zostać zaproszone „tak szybko, jak to możliwe”. Czyli pewnie do świąt. Nie wiadomo tylko, którego roku.

*

Tak sobie myślę, że to już nie jest budowa szpitala, a reality show, w którym nikt nie odpada, wszyscy fakturują, a finał sezonu przesuwa się szybciej niż granice cierpliwości podatników. Jeśli uda się otworzyć budynek przed osiągnięciem pełnoletniości przez dzieci, dla których go projektowano, będzie to sukces międzypokoleniowy, choć bardziej można powiedzieć – narodowy, jak sam szpital.

Na razie jednak pozostaje tylko jedno pytanie: czy ktoś sprawdził, czy ten szpital w ogóle istnieje, czy to tylko hologram za 2,24 miliarda euro?

Bogdan Feręc

Źr. RTE

Fot. Kadr z wideo NHS