Donohoe zabija nadzieję: Nie można już liczyć na ulgi podatkowe ani pomoc rządu

Minister finansów Republiki Irlandii Paschal Donohoe pogrzebał właśnie wszelkie nadzieje, że mieszkańcy kraju mogą spodziewać się jakichkolwiek realnych ulg podatkowych lub pomocy w przyszłorocznym budżecie. Mimo narastającego ciśnienia społecznego i daleko idących skutków trwającej inflacji minister wykluczył możliwość wprowadzenia pakietu wsparcia o wartości nawet 2,5 mld euro – takiego, który był stosowany w poprzednich latach, gdy wzrost cen dotknął w istotny sposób mieszkańców Zielonej Wyspy.

W wywiadzie dla RTÉ minister stwierdził jasno: „Nie powinniśmy tego powtórzyć i sądzę, że już tego nie zrobimy”. Te słowa to nie tylko odmowa pomocy – to zaprzeczenie odpowiedzialności fiskalnej wobec zwykłych obywateli. Donohoe wie doskonale, jakie trudności napotykają ludzie każdego dnia: rosnące rachunki, coraz wyższe czynsze, niemożliwość zaoszczędzenia czy pokrycia podstawowych wydatków. Ale zamiast reagować, wybiera bezruch i długoterminową „strategię siły” – strategię, która niczego konkretnego nie oferuje, a jedynie odwleka działania.

Minister tłumaczy swój brak reakcji troską o stabilność finansów publicznych. Podkreśla, że nie można polegać na chwilowych wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych (CT), które mogą ulec zmniejszeniu w przyszłości. Nieoczekiwane, co warto zaznaczyć, przychody z tego podatku trafiają prosto na bieżące wydatki, a nie na inwestycje w przyszłość społeczeństwa.

Rząd może pochwalić się funduszem przyszłości w wysokości 15 mld euro i nadwyżką budżetową szacowaną na ponad 9 mld euro, ale co to wszystko znaczy dla człowieka, który musi wybierać między opłatą za mieszkanie a zakupem lekarstw?

Donohoe wspomniał o amerykańskich cłach i ich potencjalnym wpływie na gospodarkę Irlandii, szczególnie w sektorze farmaceutycznym. Jednak jego zapewnienia, że Irlandia „idzie ku tym wyzwaniom z pozycji siły”, brzmią pusto, jeśli nie idą one w parze z konkretnymi działaniami na rzecz obywateli. Gdy minister mówi o roli Irlandii w globalnych łańcuchach dostaw leków, zapomina, że najważniejsza powinna być rola państwa w zapewnieniu swoim obywatelom godziwego standardu życia. Z kolei ten standard – zwłaszcza w sektorze mieszkaniowym i kosztach utrzymania – ciągle się pogarsza.

Minister Donohoe przyznał, że w tym roku zostanie wybudowanych około 33 000 domów – wynik znacznie poniżej celu rządowego. Mimo to twierdzi, że osiągnięcie wyniku 300 000 nowych mieszkań w kadencji rządu jest możliwe. Tylko czy możliwe jest to dla ludzi, którzy nie mogą sobie pozwolić na kupno czy wynajem?

Zwiększenie liczby domów to ważne zadanie, ale bez równoległej interwencji rządu w zakresie cen i dostępności mieszkania pozostaną marzeniem poza zasięgiem wielu rodzin.

*

Minister Paschal Donohoe wybrał drogę ostrożną, ale też – niestety – głęboko niehumanistyczną. Zamiast pomóc społeczeństwu tu i teraz, postawił na budowanie rezerw i odporność makroekonomiczną, ignorując fakt, że ta sama ekonomia to nie tylko statystyki i prognozy, ale ludzie. Ludzie, którzy płacą podatki, pracują, inwestują, mają dzieci i starają się osiąść. Jeśli rząd Irlandii nie zrozumie, że polityka finansowa to nie tylko balansowanie cyferek, ale także moralna odpowiedzialność wobec obywateli, to nie tylko nadzieja na ulgi podatkowe zniknie. Zniknie też zaufanie do tej władzy.

Zastanawia tylko, czy minister powie dokładnie to samo tzw. uchodźcom wojennym z Ukrainy i azylantom, których sowicie nagradza się za potajemne przybywanie na wyspę?

Bogdan Feręc

Źr. Independent

Photo by Towfiqu barbhuiya on Unsplash