Dublin nie śpi, autobusy też nie będą, a noc wychodzi z taksówek i wchodzi do rozkładu
Czy stolica, która chce być europejska pełną gębą, może dalej funkcjonować jak prowincjonalne miasteczko, w której autobus znika z ulicy tuż po północy jak Kopciuszek z balu? BusConnects odpowiada: absolutnie nie i wrzuca do miejskiego krwiobiegu nowe, całodobowe linie, które mają przerobić Dublin z miasta „ostatni autobus o 23:30” na „wsiadasz, kiedy chcesz, nie kiedy łaska”.
W niedzielę startuje faza 7 – największy jak dotąd etap przebudowy sieci. To nie kosmetyka ani przemalowanie przystanków na nowy kolor (jak niektórzy lubią twierdzić), tylko potężna operacja logistyczno-społeczna. Zasięg tras rośnie, częstotliwość rośnie, a liczba kilometrów pokonywanych przez autobusy ma w perspektywie całego programu zwiększyć się o 35%. Sama faza 7 dokłada 14% jeszcze przed końcem roku.
Blake Boland z Dublin Bus tłumaczy to prosto: „Chodzi o zapewnienie połączenia większej liczbie osób z większą liczbą miejsc”. W wersji praktycznej oznacza to trzy nowe trasy 24-godzinne – F1, F2 i linia 80 – oraz modernizację dotychczasowych połączeń, które pracują jak zmęczony barman: długo, ale nie do końca. Słynne „24” to tak naprawdę 20 godzin, co samo w sobie brzmi jak żart z rozkładu jazdy.
Irlandzki transport nocny do tej pory bywał wyborem „na własne ryzyko”, bo albo złapiesz ostatni kurs, albo wydasz pół pensji na taksówkę, albo idziesz pieszo, udając, że to miejska joga. Teraz do gry wchodzą ludzie, których nikt nie miał na plakatach: pielęgniarki wracające ze swojej zmiany, kucharze kończący pracę w restauracjach, ochroniarze, barmani, pracownicy sprzątający, magazynierzy, ekipy hotelowe i wszyscy ci, którzy nie kończą pracy wtedy, gdy inni zaczynają spać.
Boland podkreśla, że wsparcie gospodarki nocnej to nie rozrywkowa fanaberia, to warunek funkcjonowania miasta, które aspiruje do miana nowoczesnej stolicy Europy. Bo jeśli Taxi jest tańsze niż mieszkanie, ale droższe niż obiad, to nocny autobus staje się nowym równouprawnieniem komunikacyjnym.
Sercem nocnej rewolucji mają być trasy F1 i F2, część tak zwanego „kręgosłupa F”. Autobusy będą kursować wspólnie przez większość trasy przez centralny Dublin, po czym rozdzielą się w kierunku osiedli na północ i południe. Startują w Charleston, potem suną na południe, w rytmie, który ma zastąpić tradycyjne dublińskie „będzie, jak będzie”. Do tego linia 80 – również 24-godzinna – dorzuca realną nocną alternatywę dla tych, którzy do tej pory mieli do wyboru tylko Ubera albo spacer przez pół hrabstwa.
Zwiększenie liczby kursów, zwłaszcza nocnych, to nie tylko wygoda, ponieważ to zabezpieczenie przed zarzutem, że miasta są projektowane pod samochód, a nie ludzi.
BusConnects już wcześniej wprowadzał kolejne linie dzienne, ale faza 7 to krok, który może zmienić rytm całego Dublina. To rozkład jazdy jako narzędzie rozwoju gospodarczego, nie tylko komunikacji. To decyzja, która docelowo może odbić się na cenach najmu, strukturze życia towarzyskiego, dostępności pracy i stylu miejskiej mobilności. Jedni będą oczywiście marudzić, że za dużo zmian naraz, a inni odkrywać, że F1 to nie nowa autostrada, tylko autobus. Ale jedno jest pewne, autobus o 3:00 nad ranem przestaje być folklorem, natomiast stolica, która chce działać całą dobę, wreszcie dostaje na to koła.
*
Gdyby tak pomyślano jeszcze o komunikacji miejskiej Galway, Cork, Westport, Sligo i Donegal, Irlandię mógłbym przestać nawet nazywać „krajem niedokończonym”, ale na to wciąż się nie zanosi.
Bogdan Feręc
Źr. News Talk
