Noc, która pachniała benzyną
31 października w miejscowości Drogheda wieczór zapowiadał się jak z playlisty Halloween: cukierki, kostiumy i śmiech dzieci, ale do 20:15, kiedy przy Georges Street ktoś zamienił dynię na kanister. Zamiast strachu na żarty pojawił się strach na serio, a zamiast płomieni ze świeczek – ogień, który niemal spisał na straty ludzkie życie.
Irlandzka policja, czyli Garda zatrzymała dwóch mężczyzn w wieku około 20 lat w związku z podpaleniem ośrodka IPAS. Pierwszy został ujęty w środę wieczorem na podstawie ustawy o szkodach majątkowych z 1991 r., drugi następnego ranka na mocy ustawy o postępowaniu karnym z 1984 roku, a obaj przebywają w areszcie w hrabstwie Louth.
Prolog tej historii wyglądał niewinnie: pierwsze zgłoszenia mówiły o fajerwerkach, ale analiza nagrań z monitoringu szybko przepisała scenariusz. Kamera zarejestrowała zamaskowaną postać w rękawiczkach, walącą w drzwi, a potem rozlewającą na schody prawdopodobnie benzynę. Krótki gest, iskra, i noc stała się jaśniejsza niż powinna być. W środku budynku uwięziono dorosłego, trójkę dzieci i 20-dniowe niemowlę. Wyprowadzono ich w ostatniej chwili. Kilkoro trafiło na badania do szpitala Matki Boskiej z Lourdes.
„Dzieci mogły umrzeć. Jak ktoś może być tak podły?” – pytała matka z Ghany, stojąca tamtej nocy przed domem, patrząc na płomienie i trzymając w sobie strach większy niż sen, który i tak już do niej nie wraca. Pożar nie był przypadkiem, był komunikatem. Garda w śledztwie analizuje monitoring z okolicy i próbuje złożyć w sensowną całość motyw, planowanie i ewentualnych współsprawców. Do sprawy powołano starszego oficera śledczego, a dochodzenie traktowane jest priorytetowo.
Lokalni politycy, jak poseł Partii Pracy Ged Nash, mówią wprost: „gdyby straż pożarna spóźniła się o kwadrans, Irlandia nie rozmawiałaby dziś o aresztowaniach, tylko o tragedii, po której zostaje milczenie”.
I teraz najważniejsze: to nie jest opowieść o „Droghedzie, która się zapaliła”. To opowieść o kraju, który stoi na rozdrożu. Z jednej strony tradycyjna irlandzka wspólnota solidarna jak mur ze starego kamienia. Z drugiej – frustracje, społeczne napięcia i zapalniki dosłowne, kiedy metafory już nie wystarczają.
Bogdan Feręc
Źr. Independent
Fot. Kadr z nagrania kamer CCTV
