Dublińska niedola pęcherza – stolica bez miejsca ulgi?

Dublin, miasto o bogatej historii, żywiołowej kulturze i… zdaje się, dość skromnym podejściu do potrzeb fizjologicznych swoich mieszkańców, a także, a może przede wszystkim gości. Najnowsze wieści z Zielonej Wyspy brzmią niczym ponury żart: jedyne publiczne toalety w samym sercu stolicy, te pamiętające jeszcze czasy hucznego otwarcia sprzed pięciu lat na słynnej Grafton Street, mają zostać zamknięte.

Decyzja Rady Miasta Dublin argumentowana jest prozaicznie – zbyt wysokie koszty eksploatacji, sięgające niemal 400 tysięcy euro rocznie, przy „zaledwie” 1500 użytkownikach tygodniowo. Cóż, patrząc na to z perspektywy Excela, może i liczby się nie zgadzają. Jednak z perspektywy turysty w nagłej potrzebie, matki z dzieckiem na spacerze czy po prostu przechodnia, który wypił o jedną kawę za dużo, ta statystyka nabiera zupełnie innego, bardziej… naglącego charakteru.

Efekt? Stolica Irlandii, perła turystyki i biznesu, ma wkrótce zostać… publicznie beztoaletowa. Brzmi to niemal jak scenariusz komedii pomyłek, tyle że bohaterowie tej historii mogą mieć raczej kwaśne miny i zaciśnięte zwieracze.

Na szczęście, w tej fekalnej (wybaczcie, nie mogłem się powstrzymać) sytuacji pojawia się głos rozsądku. Sean Duignan z firmy Healthmatic, która zajmuje się toaletową logistyką w Wielkiej Brytanii i Irlandii, wskazuje, że istnieją sposoby na toaletowy pat bez rujnowania miejskiego budżetu. Jego pomysł? Spojrzeć na toalety jak na… potencjał komercyjny. Londyńskie przykłady, gdzie za schludne miejsca ulgi płaciły okoliczne atrakcje i biznes, a w zamian pojawiały się kioski z pamiątkami czy turystyczne informacje, a brzmią jak całkiem sensowne rozwiązanie. Pan Duignan twierdzi, że można by pokryć koszty wszystkich toalet w Dublinie, zapewniając czyste i bezpieczne obiekty siedem dni w tygodniu, bez obciążania budżetu Rady. Może warto zamienić strategicznie umieszczone budki telefoniczne (których i tak nikt już nie używa) na nowoczesne, samoobsługowe toalety z reklamami lokalnych pubów? To byłoby dopiero „smart city”.

Głos w tej sprawie zabrała również Alice Leahy z Alice Leahy Trust, zajmująca się osobami bezdomnymi. Jej reakcja na tę propozycję? Jest „absolutnie szokująca” i trudno się z nią nie zgodzić. Dla osób w „trudnej sytuacji życiowej” dostęp do podstawowych sanitariatów to nie luksus, a kwestia godności i zdrowia. Likwidacja jedynych publicznych toalet w centrum miasta z pewnością nie ułatwi im życia. Pani Leahy słusznie kwestionuje również wyliczenia Rady dotyczące liczby użytkowników. Czy te 1500 osób to wszyscy, którzy próbowali skorzystać, czy tylko ci, którym się udało? Pytanie pozostaje otwarte, niczym drzwi do… no właśnie, czego?

Wygląda na to, że Dublin stoi przed wyzwaniem. Czy stolica Irlandii, znana z gościnności i uroku, naprawdę chce być miastem, w którym znalezienie publicznej toalety graniczy z cudem? Czas pokaże, czy decydenci znajdą kreatywne i… ulgowe rozwiązanie tej dość niekomfortowej sytuacji. Bo w końcu, jak mówi stare irlandzkie przysłowie (a jeśli nie mówi, to właśnie wymyśliłem): „Nawet najprzyjemniejszy spacer po Dublinie może skończyć się… nagłą potrzebą”. I miejmy nadzieję, że nie skończy się na szukaniu krzaków za Trinity College.

Bogdan Feręc

Źr. NewsTalk

Photo by Sung Jin Cho on Unsplash