Łukasz Tygerski: Enablersi

Nie pytaj, co twój rząd może zrobić dla ciebie, tylko co ty możesz zrobić dla swojego rządu.

Humanitarnie uśpić…

Ale no niestety doszliśmy do takich czasów, gdzie bieguny się tak rozjechały, że już nie można tego hermetycznie spakować.

Pojawiają się grafiki, w których próbuje się ukazać, że prawo było, gdzie jest (w opozycji do wszystkiego), a lewo zaczęło odpływać coraz dalej.

Morał z tego jest taki, że Ci z tej nie mogą rozmawiać z tymi z tamtej. Bo po prostu jest to fizycznie niemożliwe. I muszą krzyczeć…

To weź do mnie zadzwoń.

Kiedyś było nie do pomyślenia, żeby ktoś mógł w ogóle używać telefonu do wyrażania swojego niezadowolenia. Może jakość była nie ta. Zwłaszcza jak zaczęły zanikać linie stacjonarne, gdzie można było ostentacyjnie walnąć słuchawką.

I weź wygołębiaj.

Ale w założeniu nie da się po prostu wszystkich z jednej strony osi po prostu zniknąć. To nie jest tak, że ‘Ty idź tam, ja pójdę tu’.

No i wtedy pojawiają się ci od rozwiązywania konfliktów. Pojawia się pytanie: na ile możemy pozwolić?

Jak sąsiad tłucze żonę za ścianą? Nie nasza sprawa. Jak syn sąsiada gwałci córkę sąsiadki? Nie nasza sprawa. Ksiądz gwałci dziecko? Nie nasza sprawa.

No to chodzi tam jeden z drugą po tych korytarzach sejmowych I sobie kminią ‘Oni przecież na to pozwalają, to my też sobie możemy pozwolić’.

Jest różnica między tolerancją a enablerstwem. Pozwolimy lewym na to, a prawym na tamto, to jesteśmy odpowiedzialni w tym samym stopniu.

Jeśli wszyscy na plaży kręcą video z telefonu delfina który nie może wrócić do morza, to wszyscy to bezduszne *****, ewentualnie d***le.

Myślę, że już czas by nazywać rzeczy po imieniu. Właśnie przeddzień banowania książek, wprowadzania jedynej słusznej narracji I cenzury. W przed dzień tego jak ludzie zaczną myśleć ‘nie powiem nic, bo mnie zjedzą’.

Instynkt samozachowawczy ma to do siebie, że potem trzeba się go oduczać latami.

Łukasz Tygerski