Hołubią terrorystów i wygrywają
Najnowsze sondaże pokazują, że społeczeństwo zmęczone jest już wieloletnim układem rządzącym, czemu daje wyraz w odpowiedziach udzielanych pracowniom badania opinii społecznej.
Tak dzieje się od kilkudziesięciu już miesięcy, kiedy notowania partii Sinn Féin zaczęły rosnąć, chociaż zmianę nastrojów obserwować mogliśmy jeszcze przed poprzednimi wyborami. Za punkt zwrotny można uważać również zmianę na stanowisku lidera ugrupowania kojarzonego, nie bez racji ze swoim „zbrojnym ramieniem”, czyli IRA, chociaż to wcale nie przeszkadza teraz Irlandczykom z południa.
Po przejęciu sterów przez Mary Lou McDonald, która nawiasem mówiąc, nigdy nie należała do IRA i nie może być z nią kojarzona, a i nie jest zwolenniczką działania tych struktur, spadkobiercy, poplecznicy i zwolennicy Gerry’ego Adamsa, odeszli na drugi plan. Wtedy też zmieniła się nieco narracja, jaką komunikowało się ugrupowanie ze społeczeństwem, ton dyskusji politycznej został złagodzony, co zostało odebrane, jako słabość McDonald i partie Fianna Fáil oraz Fine Gael uznały, że są nie do pokonania.
Weryfikacja tych poglądów zaczęła pojawiać się dosyć szybko, bo słupki sondażowe Sinn Féin zaczęły lekko drgać, by zacząć swój nieprzerwany marsz w górę. Z partii, która mogła liczyć na około 14% poparcia społecznego, chociaż była trzecią siłą polityczną w kraju, „SF”, zaczęła gonić Fiannę, by ówcześnie zrównać się z ugrupowaniem Micheála Martina. Sukces Sinn Féin okupiony był i jest ciężką pracą, budowaniem nowych struktur i odchodzeniem od łączności z IRA, chociaż nie do końca się to udało, bo chociaż część społeczeństwa woli nie pamiętać o korzeniach Sinn Féin, a część po prostu, nie zna historii swojego kraju, co dało efekt kolejnego zrównania, tym razem z najbardziej wtedy popularnym sondażowo Fine Gael.
To był sygnał dla polityków, że społeczeństwo raczej spojrzy łaskawym okiem na słowa płynące z ust Mary Lou McDonald i jej współpracowników, ale reakcja poszła tylko z jednej strony, więc Fine Gael zaostrzyło język debaty politycznej i zaczęło atakować Sinn Féin, jak i samą Mary Lou.
Niestety dla Varadkara, strategia okazała się błędna, bo liderka Sinn Féin, wyrosła na sprawną wojowniczkę, a i dawała odpór słowom szefa Fine Gael, więc niejednokrotnie spychała go do narożnika. Duże zmiany nastąpiły też w parlamencie, bo członkowie „SF”, zaczęli być tam bardzo aktywni i wytykali każde potknięcie partiom rządzącym, więc tworzącym koalicję, by ochronić się przed utratą władzy „FF” i „FG”.
Sinn Féin skierowało swoje polityczne pomysły także do ludzi mieszkających w Irlandii, przedstawiło program prospołeczny, ale z elementami populizmu, co i tak podoba się wielu osobom, a to przełożyło się na rosnące wciąż notowania.
Teraz, a dzieje się tak od kilku miesięcy, stan posiadania Sinn Féin jest na tyle duży, że po pierwsze bez problemu wygrałoby starcie wyborcze, a i przejęło władzę w kraju. Ważne jest jednak to, iż Sinn Féin prawdopodobnie nie będzie mogło rządzić samodzielnie, więc powinno znaleźć sobie koalicjanta, a wtedy, ponad stuletnie przeplatane rządy Fianna Fáil i Fine Gael, przejdą do historii.
Partia Sinn Féin, ponownie ma dziesięciopunktową przewagę sondażową nad goniącą ją Fine Gael, czyli role się odwróciły i to Varadkar ma problem, a nie McDonald. Nie sprawdza się również strategia, jaką obrały partie Martina i Varadkara, bo nawet mówienie o terroryzmie, który sankcjonuje w przypadku IRA Sinn Féin, nie zmniejszyło przewagi i jak mieli duże poparcie społeczne, tak mają nadal. Obecny układ rządzący zaostrzył kolejny raz polityczne wypowiedzi, wypomina Sinn Féin zdarzenia z historii, ale partia McDonald, zastawiła na koalicję pułapkę, bo wcale nie wyrzeka się tych zdarzeń, a tłumaczy podłoże polityczne i to także jest punktowaniem strony rządzącej.
Istotne jest jednak też to, że nie do końca można ufać propozycjom Sinn Féin, bo składane są obecnie bez pokrycia, ale poparcie i sam program ugrupowania McDonald pokazuje, że społeczeństwo dosyć ma hegemonistycznych ugrupowań na irlandzkiej scenie politycznej.
Bogdan Feręc
