Budżet pokazuje, że rząd nie rozumie ogromu kryzysu, który ogarnia osoby bez własności w Irlandii

Lider Aontú Peadar Tóibín stwierdził, w komentarzu do ustawy budżetowej, że „rząd nadal nie rozumie skali i pilności kryzysu, który ogarnął połowę populacji Irlandii”.

Peadar Tóibín:

– Mniej więcej milion ludzi cierpi na jakąś formę niepokoju mieszkaniowego, albo zmagają się ze spiralą czynszów, na listach oczekujących na mieszkania, wyrzucone są z rynku oczekujących na nowy dom, albo w trudnej sytuacji hipotecznej po ostatnim krachu na rynku nieruchomości. Jednak teraz ten rząd wprowadził strefowy podatek gruntowy, który nie zostanie wprowadzony przez 2 lub 3 lata. Ten nowy podatek będzie w rzeczywistości obniżką z 7% podatku od wolnych miejsc, który ów zastępuje. Ceny gruntów rosną powyżej 3% i w rezultacie podatek ten nie zmieni zachowania zbieraczy ziemi. W tym budżecie nie było nic o 180 000 pustych domów w kraju. Czy są to działania rządu, który docenia pilność kryzysu mieszkaniowego? Całkowite dodatkowe inwestycje rządowe w obsługę 1 miliona osób znajdujących się na listach oczekujących na szpitale wynoszą 250 mln. To daje 250 euro za każdą oczekującą osobę. Średni koszt łóżka w szpitalu publicznym szacuje się na 889 euro dziennie. Czy to działanie rządu, który docenia pilność kryzysu zdrowotnego? Aontú wezwało do wprowadzenia limitu „podatku węglowego + ceny rynkowej” dla energii. Jeśli celem podatku węglowego jest odepchnięcie ludzi od paliw kopalnych poprzez cenę, a rynek już osiągnął tę cenę poprzez inflację, jak można nadal argumentować, aby podatek Cabon był nadal stosowany? Nakładanie podatku z wieloletnim wyprzedzeniem bez znajomości sytuacji ludzi w tym czasie jest tępym i niebezpiecznym narzędziem fiskalnym, które wyrządzi ludziom ogromne szkody.  Finansowanie modernizacji energetycznej domów zapewni w przyszłym roku 22 000 domów, a w kraju jest 1,6 miliona domów. Modernizacja każdego domu w tym państwie zajęłaby 72 lata. 50% zniżki na podróże zaproponowane w Budżecie22 wpłynie na mniej niż 7% populacji, a to oznacza, że ​​wielu z nich w ogóle będzie miało dostęp do transportu publicznego. Budżet szkodzi również temu, co pominął. W budżecie nie ma regionalnych weryfikacji na 2022 rok. Nie podejmuje się żadnych wysiłków, aby ponownie zrównoważyć wypaczony rozwój przestrzenny, który prowadzi do nierównego kraju. Irlandia nadal będzie przegrzewającą się stolicą, rozległym pasem dojazdów do pracy i obszarami wiejskimi, które wyludniają się z młodych ludzi. Zaapelowaliśmy o podstawową inwestycję 2:1 euro poza Dublinem. Oznaczałoby to, że zrozumielibyśmy rozwój regionalny. Za każde euro wydane w Dublinie zainwestowalibyśmy co najmniej 2 euro wydane poza stolicą. W Budżecie nie było wzmianki o odpadach rządowych ‘22. Biorąc pod uwagę kolosalny wpływ marnotrawstwa na nasze wydatki budżetowe, to nie może trwać dalej. Aontú wzywa Komisję ds. Zapobiegania Odpadom Rządowym, aby wykorzeniła spiralę marnotrawstwa w tak wielu projektach rządowych. Dodanie słowa „Narodowy” wydaje się gwarantować masowe przekroczenie wydatków rządowych, co można zobaczyć w Narodowym Szpitalu Dziecięcym, Narodowym Szpitalu Położniczym, Narodowym Centrum Kongresowym i planie National Broadband. Każdy obywatel ma dług w wysokości 50 000 euro w wyniku, częściowo, decyzji rządu dotyczących ograniczenia Covid. Ta kwota ma wzrosnąć. W rzeczywistości Irlandia wydała dwa razy więcej niż średnia UE na koszty związane z Covid, ponieważ Irlandia ograniczała się znacznie dłużej i mocniej niż jakikolwiek inny kraj. Ponad 40 miliardów euro wydano na rządową politykę ograniczeń wartości skrajnych. Jest to liczba porównywalna do ratowania banku, ale szokująco, Aontú będzie jedyną partią w całym Dáil, która rzuci wyzwanie rządowi, w tym zakresie. Budżet w niewielkim stopniu lub w ogóle nie przewidywał kryzysu miki. To zaskakujące, biorąc pod uwagę, że w piątek minister rządu zobowiązał się do 100% odszkodowania. Odłożyli miliardy na wypadek powrotu Covid. Irlandia jest również odstająca pod względem tego, jak niewielkie są fundusze państwa na opiekę nad dziećmi. Budżet tego nie zmienia. Irlandia inwestuje zaledwie 0,3% PKB w opiekę nad dziećmi. Dzisiejszy wzrost finansowania nie zbliża nas ani do średniej OECD, ani do zaleceń ONZ. To sektor, który znajduje się na krawędzi wszystkich naszych protestów zarówno ze strony rodziców, pracowników, jak i dostawców. Nie możemy zapewnić wysokiej jakości opieki nad dziećmi w przystępnej cenie, jeśli nie jesteśmy przygotowani na jej finansowanie. Budżet 2022 będzie miał znikomy wpływ na złagodzenie bezpośredniego kryzysu trwającego w sektorze.

Opr: Bogdan Feręc

Źr: Aontú